پلکهای سنگینت را به زور باز می کنی . تصویر آتا فوکوس خانمی سفید پوش  به سختی روی قرنیه ات می نشیند .

شب چله را با بچه ها ، داخل سنگری که نزدیک پل مارد داشتیم ، شروع کرده بودیم که پرویز از راه رسید . همگی خوشحال شدیم  .

بعد از چاق سلامتی و احوا لپرسی گفتم : آقا پرویز تو که باید پس فردا میومدی ؟

گرمای زیاد آدم را کلافه می کرد . زیر پیراهن ها از فرط عرق کردن ، همه خیس بودند .

حسین تکه مقوایی را که در دست داشت و خودش را با آن باد می زد روی سرم کوبید و گفت :

علی یه خبر خوش .

طرح ذیل برگرفته از داستان  لیلی ام  را بردند  است که دوسال  پس از جنگ را حکایت می کند .

داستان در روستای چنانه نرسیده به فکه و موضوع اصلی  یعنی لوکیشن اتفاقات در دشت فکه اتفاق می افتد .

               رمل های تشنه فکه  

صبح زود از روستای چنانه که عازم فکه شدیم  با ستواندوم مجیدناظری ، شاه دامادی که تازه از مرخصی ازدواجش برگشته بود ، قرار گذاشتیم  ، هر کدام از ما روی یک نوار میدان مین کار کند .

به همراه  امیرسرتیپ مخدوم که آن زمان ستوانیکم بود در یکی از محورهای عملیات فتح المبین با چند نفر دیگر از بچه ها از جمله مرحوم پرویز کرمی برای شناسایی میادین مین عراقی  رفته بودیم

31 شهریور سال 1359حمله ناجوانمردانه ی  عراق به سرزمین اسلامی ایران آغاز شد ، ما با گردان «436 مهندسی رزمی پادگان بروجرد» به طرف خوزستان حرکت کردیم. اولین بار بود که به خوزستان پا می گذاشتم . کاملا مشخص بود که اندیمشک دروازه ای شده است رو به جنگ تحمیلی عراق ، فضای شهر ملتهب و نگرانی را به وضوح می شد در چهره ی مردم دید . از مردم خونگرم آن دیار زیاد شنیده بودم ولی شنیدن کی بود مانند دیدن.

ساعت 6 غروب که با گردان به شهر رسیدیم مردم مهربان و  خون گرم اندیمشک خودروها و تجهیزاتمان را که در خیابان دیدند به طرز با شکوهی از ما استقبال کردند .

چند روز بعد از عملیات پیروزمندانه و غرور آفرین شکست حصر آبادان در عملیات ثامن الائمه توسط لشکر پیروز خراسان ، به دستور امیر صیاد

شیرازی گروه 411 بروجرد برای جمع آوری و خنثی سازی میدانهای مین  بجا مانده از دشمن در دشت بسیار وسیع آبادان مشغول به کار شد.

من  به همراه فرمانده گروهان دوم 

 و چند نفر دیگر از گردان 436 مهندسی بروجرد برای شناسایی میادین مین به آن منطقه رفتیم  .منطقه ی مین گذاری شده از

با صدای مادر از خواب بیدار شد . نماز صبح را خواند و بعد از صبحانه به مدرسه رفت . ساعات درس با بی حوصلگی سپری می شد . خودش هم علت بی قراری امروزش را نمی دانست . نیم ساعت مانده به  اذ ان ظهر، طبق معمول هر روز ازمعلم اجازه گرفت و از کلاس بیرون زد و به طرف مسجد محلشان حرکت کرد . عمو حسین متولی مسجد ، شیلنگ آب را از کنار درختان سرو بیرون کشیده بود و جلوی مسجد را آب پاشی می کرد .

عباس که رسید به عمو حسین سلام کرد .کلید کمد را از او گرفت و صدای قرآن را پخش کرد . به حیاط مسجد آمد .

 برگهای رنگارنگ چنار کهنسال، روی آب حوض پراکنده شده  و با نسیم پاییز به رقص در آمده بودند . او  با دست ، تعداد زیادی از برگها را بیرون آورد .و برای اینکه بتواند همه آنها را خارج کند با تکان دادن جارو روی آب،  موج درست کرد . برگها  در لبه حوض  سمت مخالف او جمع شدند  و عباس آنها را به سطلی که در دست داشت ریخت .