به همراه امیرسرتیپ مخدوم که آن زمان ستوانیکم بود در یکی از محورهای عملیات فتح المبین با چند نفر دیگر از بچه ها از جمله مرحوم پرویز کرمی برای شناسایی میادین مین عراقی رفته بودیم .
نقشه اولیه ای که به همراه داشتیم باز کردیم و منتطقه را جستجو کردیم . اثری از دستک های سیم خاردار نبود . به همین خاطر یک زمان چشم باز کردیم و دیدیم که وسط میدان مین قرار داریم . قسمتی ازخاک میدان مین با جاری شدن آب باران شسته شده بود و مین هایش از خاک بیرون افتاده بود . گفتم : جناب سروان فکر کنم ما وسط میدانیم . همه ایستادند یک لحظه چشمم به پای پرویز افتاد که درست روی شاخکهای مین والمرا گذاشته شده بود . با خونسردی گفتم : آقای کرمی پای چپت روی مین است . از آنجائیکه خداوند پایان عمرمان را به وسیله آن مین و در آن ساعت قرار نداده بود پرویز بی اختیار همان پایی را که روی مین گذاشته بود بلند کرد همه نفس راحتی کشیدیم و خداوند را شکر کردیم که کسی آسیب ندید.
راوی سرگرد احمد یوسفی
دیدگاه‌ها (۱)
رضا
۲۶ آبان ۰۲ ، ۰۴:۵۵
مطلب جالبی بود. موفق باشید
پاسخ:
۲۸ آبان ۰۲، ۰۱:۲۳