او امام است و این امامت مبتنی بر نصوصی است که ذکر و گردآوری همه آنها کتابی جداگانه را می‏طلبد. آنچه با رعایت اختصار درباره دلایل امامت او می‏توان گفت عبارتند از:
- متن سخن پیامبر که فرمود الحسن و الحسین امامان قاما او قعدا [1] .
- متن وصایت علی علیه‏السلام درباره او 
- دعوی خود که فردی صادق و مصدق است و گفت پدرم خلافت را به من سپرد [2] .
- سخن ابن‏عباس که حبرالامه و از صحابه راستین رسول صلی الله علیه و آله است که او را وصی علی معرفی کرد.

- عهدنامه رسول اله که علی از آن یاد کرده است و الله لقد عهد الینا رسول اله صلی الله علیه و آله ان هذا الامر یملکه اثنی عشر اماما من ولد علی و فاطمه الامامنا الا مسموم او مقتول [3] .
- اعلام رأی مهاجر و انصار حاضر در کوفه که به خلافت و امامت او شهادت داده‏اند
- اتفاق علما و اجتهاد همگان از فریقین
- قبول معاویه اصل خلافت و حقانیت حسن را در تدوین صلحنامه
- حدیث نقل شده از پیامبر صلی الله علیه و آله توسط عبداله بن جعفر طیار در بحث او با معاویه که گفت از پیامبر شنیدم که فرمود:
انا اولی بالمومنین من انفهسم، ثم اخی علی ابن ابیطالب اولی بالمومنین من انفسهم فاذاستشهد علی علیه‏السلام، فالحسن بن علی اولی بالمومنین من انفسهم، ثم اخیه الحسین... تا دوازده امام را شمرد. عبداله بن عباس، عمرو بن ابی‏سلمه و اسامه بن زید که حاضر بودند شهادت دادند [4] .
و بالاخره مردم به اتکای همین اسناد و دعوات به حسن علیه‏السلام رأی دادند و سرخورده بودن از فریب عمروعاص در واقعه حکمیت و ننگ داشتن زندگی در زیر بار فرمان معاویه هم بر این مسأله دامن زده بود [5]  و اسناد دیگری هم در این زمینه وجود دارد [6] .

 پی نوشت ها
[1] کشف الغمه اربلی ج 2 ص 159. 
[2] فتوج ابن اعثم ج 4 ص 151. 
[3] بحار ج 46 - ص 138. 
[4] خصال صدوق ص 477. 
[5] مروج الذهب ج 2 ص 432. 
[6] الاتصاف فی النص علی الائمة الانثی عشر - سید هاشم بحرانی.