روزی عمروعاص به معاویه گفت: حسن بن علی مردی است که به زیور حیا آراسته است. مصلحت آن است که به او بگویی به منبر برود و مردم را موعظه کند. شاید وقتی به او توجه کنند حیا مانع او شود و از سخن گفتن عاجز شود. و این باعث تحقیر او گردد.معاویه بنا به توصیه عمروعاص به امام حسن علیه‏السلام گفت: دوست دارم که بر منبر روی و مردم را به اوامر الهی ترغیب و از معصیت خدا بترسانی. حضرت قبول فرمودند: و به منبر رفتند و حمد الهی و درود رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به جای آوردند و فرمودند: هر کسی که مرا می‏شناسد و یا نمی‏شناسد بداند که من حسن بن علی بن ابی‏طالبم و پسر دختر رسول خدایم. منم فرزند رسول
خدا، منم پسر نبی منذر، منم پسر رسول مبشر، منم نور دیده خیرالنبیین، من فرزند رسول الثقلین، من فرزند بهترین موجودات،منم فرزند خواجه کائنات، منم پسر امیرالمؤمنین، من فرزند امام المتقین، منم فرزند صاحب فضائل، منم صاحب رکن و مقام، منم صاحب مکه و منی، منم صاحب زمزم و بطحا.

حدیث حسن تو چون گفته ام حسن باشد

وگرنه شاعر تو کی خسی چو من باشد؟

غریبی تو عجیب است یا حسن که تویی

کسی که در وطن خویش بی وطن باشد

کسی نبود که "مرد" جدال با تو شود

عجیب نیست اگر قاتل تو "زن" باشد

هزار حرمله تشییع کرده است تو را

مدینه نقطه ی پیوند تیر و تن باشد

تو را به گونه ی دیگر می آورم به قلم

اگر نوشتن تاریخ دست من باشد

مهدی رحیمی 

در علل الشرایع شیخ صدوق (ره) به اسنادش از ابی‏سعد عقیص نقل است که گفت: به امام حسن بن علی (ع) گفتم ای پسر رسول خدا (ص) برای چه با معاویه آشتی کردی و صلح او را پذیرفتی در حالی که میدانی حق با توست نه با معاویه و بدرستیکه معاویه گمراه و طغیانگر است. حضرت فرمود: ای اباسعید آیا من حجت خداوند متعال که او را بر خلقش یادآور شده و امام مردم بعد از پدرم نیستم؟ گفتم: بله، یابن رسول الله، فرمود: آیا من کسی نیستم که رسول خدا (ص) در شأن من و برادرم فرمود حسن و حسین (ع) امام و پیشوای امت من هستند،

چرا امامت از نسل امام حسن مجتبی(ع) قطع شد؟

منبع : 

معاویه‏ ی حیله‏ گر، نخستین حیله‏ ای که برضد امام حسن به کار بست، این بود که دو جاسوس زبردست و کارآزموده از دو قبیله‏ ی حمیر و بنی‏القین را برگزید. یکی را به کوفه - مرکز خلافت حسن - و آن دیگری را هم به بصره فرستاد. هم‏زمان با فرستادن آن دو جاسوس کار آزموده، کسان دیگری را هم با همان منظور جاسوسی به شهرهای دیگری روانه کرد تا او را از اوضاع داخلی عراق باخبر کنند و او بتواند در فرصتی مناسب، دست به توطئه، آشوب و شورش علیه امام حسن بزند.